Dag 4, zondag 15 aug ‘21

Weer een nieuwe dag in Oostenrijk. 
Vandaag gaan we rodelen! Iets waar al lange tijd naar uitgekeken wordt. De plannen waren al gesmeed, Jens bij mama in het karretje en Niels bij papa of misschien dat hij al alleen mag…

Na het ontbijt zijn we vertrokken naar Hoch imst. De jongens rijden graag over de brug naar Imst ipv door de 5 km lange tunnel. Bij het einde van de brug (eigenlijk gewoon een langere weg maar met meerdere bruggen waar je over heen rijd) is een helikopterplatform, dat is gaaf om te zien als er helikopters staan.

De weg naar Hoch Imst is bekend, toch zijn er wel dingen veranderd. Zo is het centrum van Imst autovrij geworden terwijl je daar ‘vroeger’ gewoon doorheen kon rijden. Het weggetje naar Hoch Imst is nog altijd even steil. De parkeerplaats is geen spat veranderd. In de hoek staan nog steeds de dranghekken, hoewel het hotel die ze ooit aan het bouwen waren weer helemaal weg is. Het was best wel druk, toch was een parkeerplekje zo gevonden.

Overal staat aangegeven dat je mondkapjes moest dragen, niemand deed het.. Ook dat ze zouden controleren of je gevaccineerd bent, niemand controleerde.. Afstand houden kennen ze ook niet. Wij hebben dat wel gedaan, zo goed als kwaad dat dat kon.

Nadat we de kaartjes gekocht hadden zijn we in de kabelbaan omhoog gegaan. Niels vond het prachtig! Jens vond dit erg spannend, open stoeltjes waar je benen uit bungelen. Niels ging samen met papa, Jens met mama. Jens moest het eerste stuk mijn hand vast houden, hij durfde die niet los te laten.. Eenmaal in de kabelbaan was het weer genieten van het uitzicht en alvast kijken hoe de rodelbaan gaat!

Na een tijdje was Jens gewend en durfde hij mijn hand los te laten. Hij zei: ‘mam ik vind het echt niet eng hoor! Kijk ik durf met losse handen!’ 😉
Boven aangekomen hebben eerst even plaspauze gehouden. Daarna op weg naar de Lätschenhutte. De hoofdweg die we eerder namen was nu voor een deel afgesloten. Ze waren bezig met een nieuwe kabelbaan. Via een aangelegd wandelpad door het weiland kwamen we aan op de hoofdweg. Het pad was behoorlijk steil, je voelde het klimmen aardig in de kuiten!
Nadat we een stuk op de hoofdweg gelopen hebben kwamen we aan bij het bospad. Nu werd het leuk! Monkeytown is er niks bij. Klimmen en klauteren over de rotsen bij het water en het verder bospad. De jongens vonden het wederom te gek!
Langs de route hadden ze verschillende houten dieren gezet, zo konden we in de gaten houden of we wel goed liepen. Wat een prachtige route is dit toch!

Niels liep zo snel vooruit dat hij niet altijd op de foto te krijgen was 😇

De aankomst bij de Lätschenhutte was ook anders dan ‘vroeger’. Nu kwamen we via het weiland aan de zijkant aan. Het slingerpaadje aan de voorkant van de Lätschenhutte was afgesloten. 

Bij de volgende foto’s moeten jullie het verschil zoeken van Niels!

Bij de Lätschenhutte hebben we lekker wat gegeten en gedronken. We zaten bij een ouder Nederlands echtpaar waar we een praatje mee gemaakt hebben. Zij waren op de mountainbikes naar boven gegaan 🚵‍♂️🥵 Ze waren wel elektrisch, dat scheelt een hoop vertelde ze..

Toen alles op was zijn we via het weiland weer terug naar beneden gelopen. Opzoek naar koe 136 die destijds achter ome Erik aanging. Die koe hebben we niet gevonden, andere wel!

Weer aangekomen bij de kabelbaan en rodelbaan hebben we ons kaartje opgehaald voor het rodelen.. maar pffff ruim een uur wachttijd! Gelukkig hoefde we niet in de rij te blijven. Er hing een bord waar we het nummer in de gaten konden houden. Nummer 530 was aan de buurt en wij hadden 744..🙈 

Dus tijd om nog even te spelen en een selfie te maken op dezelfde plek als 2 jaar geleden! Tijdens het wachten hebben we ook een paar spetters regen gehad..

Toen we bijna aan de buurt waren hebben we onze tassen naar de kabelbaan gebracht. Deze konden niet mee in de rodelbaan. 
Eindelijk was het zo ver! Gelukkig was het wachten een klein uurtje. We waren aan de beurt! Spannend!! Niels mocht niet alleen, hij is nog net te klein.

Niels en papa eerst daar achteraan Jens en mama! Wat was het gaaf! We hebben geen foto’s van onderweg dat was een beetje lastig. Juichen, handen in de lucht en lekker hard gaan!! Niels voelde zich niet helemaal lekker toen hij er weer uit kwam. Het laatste stukje ging papa toch wel erg hard en had zijn buik er een beetje moeite mee. Hij had een heel pips gezichtje. Ondanks dat was het wel super gaaf! 
 

De terugweg naar huis heeft Niels voorin gezeten, gelukkig trok het nare gevoel weer weg. 
 

Eenmaal thuis begon het weer ook te veranderen. Regen, wat onweer en de regenboog.. (zie ook video)

Het was weer een leuke dag! Op naar maandag..